Si Yahweh Ang Aking Pastol (Ika-4 na Bahagi)

"Si Yahweh ang aking Pastol, hindi ako magkukulang...
...At sang-ayon sa pangakong Kanyang binitawan
Sa matuwid na landasi'y doon ako inaakay." (Awit 23:1, 3)

Kabilang sa pangangailangan ng mga tupa ng pagkain, inumin, kapahingahan, panibagong lakas at buhay, napakalaki ring pangangailangan ng mga ito na sila'y akayin doon sa mga landas na matuwid. Sa mga landas na pabalik sa kanilang tunay na tahanan at hindi palayo.

Likas kasi sa mga tupa ang pagiging napakadaling maligaw ng landas. Di tulad ng aso, pusa, kalapati, at iba pang mga hayop na may kakayahang matunton ang tamang landas pauwi sa kanilang tahanan, ang tupa kapag naligaw ay walang kakayahang mahanap ang pabalik sa kanyang tahanan. Kailangang hanapin siya ng kanyang pastol upang maiuwi, pagkat tiyak na kapahamakan ang sasapitin niya malibang siya'y mahanap ng kanyang pastol.

GAYA NG TUPANG NALIGAW

Ito ang dahilan kung bakit ang tao sa kalagayan ng kasalanan ay madalas na itinutulad sa tupang naligaw sa Banal na Kasulatan.

Ganito ang sabi ni propeta Isaias: "Tayong lahat na gaya ng mga tupa ay naligaw; tayo ay tumungo bawa't isa sa kaniyang sariling daan; at ipinasan sa Kaniya (kay Cristo) ng Panginoon ang kasamaan nating lahat" (53:6)

Pansinin ang ilang pangunahing katotohanang sinasabi ng talatang ito.

1. Ang Kalagayang ito ng Pagkaligaw ay Totoo sa Lahat ng Tao: "Tayong lahat na gaya ng mga tupa ay naligaw".

Napakahalagang makita natin na hindi sinabi ni propeta Isaias na "Kayong lahat" na ipinipuwera ang sarili niya, kundi ang aktuwal niyang sinabi ay "Tayong lahat" na ibig sabihi'y kabilang ang sarili niya.

Kung ang isang propeta mismo na gaya ni Isaias ay kabilang sa mga tupang naligaw, paano tayong makapagmamalaki na hindi tayo kasali sa tinutukoy ditong "gaya ng mga tupang naligaw"?

Sa Gawa 14:16 ay inihayag ng mga apostol na sina Bernabe at Pablo "na nang mga panahong nakaraan ay pinabayaan" ng Dios "ang lahat ng mga bansa ay magsilakad sa kanilang mga sariling daan" (TOVB).

Sa mga panahong pinabayaan ng Dios na Makapangyarihan sa lahat na ang lahat ng mga bansa ay magkanya-kanya ng lakad sa kani-kanilang mga sariling daan ay diyan kinatha ng mga tao at ng mga bansa ang nagsasalungatang mga relihiyon, mga pilosopiya, mga tradisyon, mga pamahiin, mga walang kabuluhang inimbentong rituwal, mga huwad na kaalaman, mga sari-saring alamat at kathang-isip na lalo lamang naglayo sa kanila sa Dios at sa katotohanan.

"Sapagkat nasusulat, 'Sisirain Ko ang karunungan ng marurunong, at pawawalang-kabuluhan ang katalinuhan ng matatalino.' Ano ang kabuluhan ngayon ng marurunong, ng mga eskriba, ng mahuhusay na dibatista sa daigdig na ito?

"Ipinakilala ng Diyos na ang karunungan ng sanlibutang ito ay kamangmangan. Sapagkat ayon sa karunungan ng Diyos, hindi Niya itinulot na Siya'y makilala ng tao sa pamamagitan ng karunungan ng sanlibutang ito.

"Sa halip, minarapat Niyang ang mga nananalig sa Kanya'y iligtas sa pamamagitan ng Mabuting Balita na aming ipinangangaral ngunit ipinalalagay naman ng sanlibutan na isang kahangalan." (1 Corinto 1:19-21, TPV)

"May daang matuwid sa tingin ng tao,
Ngunit kamatayan ang dulo nito." (Kawikaan 14:12)

"Ayon sa nasusulat: 'Walang matuwid, wala kahit isa;
Walang nakauunawa, walang humahanap sa Diyos.
Ang lahat ay lumihis ng landas at nagpakasama;
Walang gumagawa ng mabuti, wala kahit isa.' " (Roma 3:10-12)

2. Ang Tao ang Nagligaw sa Sarili Niya Sa Pamamagitan ng Pagrerebelde sa Dios na Lumikha sa Kaniya: "Tayo ay tumungo bawa't isa sa kaniyang sariling daan" (Isaias 53:6)

Nang ang unang taong si Adan at si Eva ay magpasiyang lumabag sa utos ng Dios ay doon din nila ipinasiyang mamuhay nang hiwalay sa Dios at hiwalay sa Kaniyang kalooban. Mas pinili nila ang sundin ang sariling kagustuhan sa halip na magpasakop sa kalooban ng Dios. Mas pinili nilang bigyang-lugod ang kanilang sarili kaysa bigyang-lugod ang kanilang dakilang Manglilikha.

Ang pagkaligaw ng sangkatauhan ay doon pa nagsimula sa pagrerebeldeng iyon ng unang tao. "Kaya, kung paano na sa pamamagitan ng isang tao (ni Adan) ay pumasok ang kasalanan sa sanglibutan, at ang kamataya'y sa pamamagitan ng kasalanan; at sa paraang ito'y ang kamatayan ay naipasa sa lahat ng mga tao, na rito (sa pamamagitan ng kamatayang naipasa) ang lahat ay nagkasala" (Roma 5:12, Literal na Salin base sa Kasulatang Griego)

Ang kamatayang ipinasa ni Adan sa kanyang mga supling at lahi ang nagpaging mortal sa lahat ng tao. Ang pagkalason ng ugat ay nagresulta rin sa pagkalason ng mga sanga at mga bunga. Ang pagiging mortal na ito naman ang nagpapaging inutil sa bawa't taong isinisilang sa mundo, na resulta ng espirituwal na pagkainutil na ito ay isinisilang ang bawa't isa sa kalagayan ng pagkaligaw.

"Ang masama ay naliligaw mula sa bahay-bata: Sila'y naliligaw pagkapanganak sa kanila, na nagsasalita ng mga kasinungalingan." (Awit 58:3, TOVB)

Gaya ni Jacob na "tinawag na mananalangsang mula [pa] sa bahay-bata" (48:8) bawa't tao sa bahay-bata pa man ng ina ay ipinaglihi na sa kasalanan. Ito ang dahilan kung bakit sinabi ni David: "Narito, ako'y inanyuan sa kasamaan; At sa kasalanan ay ipinaglihi ako ng aking ina." (Awit 51:5)

Ang problema ng tao kung gayon ay hindi lamang sa pinaka ibabaw ng kanyang pagkatao, kaugnay ng kanyang panglabas na mga asal at pag-uugali. Hindi! Ang suliranin ng bawa't isa sa atin ay higit pa rito.

Ang pinsalang idinulot ng kasalanan ay hindi lamang sa panglabas na kilos at pananalita natin nakaapekto. Ang kabulukang nasasaksihan natin ngayon sa mundong ito, sa buhay ng mga taong nakapaligid sa atin, at sa mismong sarili natin ay panglabas na ekspresyon lamang ng mas malalim na problemang nasa pinakaloob ng ating pagkatao.

Narito ang importanteng pagsisiwalat ng Panginoong Jesu-Cristo sa tunay na kalagayan ng bawa't tao:

' "Makinig kayong lahat, at unawain ang Aking sasabihin! Hindi ang pumapasok sa bibig ng tao ang nakapagpaparumi sa kanya sa mata ng Diyos kundi ang mga nagmumula sa kanya. Ang may pakinig ay makinig.

'Iniwan ni Jesus ang mga tao; at nang makapasok na sa bahay, Siya'y tinanong ng Kanyang mga alagad tungkol sa talinghaga. "Kayo man ba'y wala ring pang-unawa?" tugon ni Jesus.

' "Hindi ba ninyo alam na hindi nakapagpaparumi sa tao ang kinakain niya, sapagkat hindi naman pumapasok iyon sa kanyang puso, kundi sa tiyan, at pagkatapos ay idinudumi." (Sa pagsasabi nito'y para nang ipinahayag ni Jesus na maaaring kanin ang lahat ng pagkain.)

'Nagpatuloy Siya ng pagsasalita: "Ang lumalabas mula sa tao ang nagpaparumi sa kanya sa mata ng Diyos. Sapagkat sa loob -- sa puso ng tao -- nagmumula ang masasamang isipang nag-uudyok sa kanya na makiapid, magnakaw, pumatay, mangalunya, mag-imbot, at gumawa ng lahat ng kabuktutan, tulad ng pagdaraya, kahalayan, pagkainggit, paninirang-puri, kapalaluan, at kahangalan.

' "Ang lahat ng ito'y nanggagaling sa puso ng tao, at siyang nagpaparumi sa kanya." (Marcos 7:14-23)

Ang problema ng tao kung gayon ay panloob na problema na nakaugat sa puso mismo niya na naging bukal ng kasalanan, at hindi panlabas lamang kaugnay ng kanyang pang-ibabaw na ugali at pananalita.

Ang napakalubhang espirituwal na kalagayang ito ng tao sa kasalanan ay hindi nga maaaring malunasan ng mga panglabas na remedyo ng laman gaya ng pagpapabautismo sa tubig, o pagmimiyembro sa isang bagong kulto o "church", o pagbibihis ng bagong estilo ng pananamit o estilo ng gupit ng buhok.

Maging ang pag-aangkin ng panibagong doktrinang pangrelihiyon, o pagpapalit ng paniniwala, o kaya'y ang pagrereforma sa panlabas na ugali't asal (gaya halimbawa ng paghinto sa bisyo ng paninigarilyo, pagsusugal, paglalasing, atbp.), ay hindi makasasapat upang mangyari ang kinakailangang radikal na pagbabagong pangloob.

Ang katulad nito ay talamak na sakit sa puso na ang pangunahing mga ugat ay barado na at nagsasara. Ang ganyang malubhang kondisyon ay hindi na madadala pa sa panlabas na pagtatapal-tapal lamang ng mga dahon.

Isang agarang operasyon sa mismong puso na isasagawa ng isang dalubhasang seruhano't doktor sa puso ang tanging pag-asa ng ganyang may napakalubhang karamdaman.

Ang pagtatangkang lunasan ang malubhang sakit sa puso ng mga paraang panlabas (gaya ng pagtatapal-tapal ng dahon ng isang albularyo) na hindi naman nakababago at nakapagpapabuti sa kalagayan ng mismong may diperensiyang puso ay lalo lamang nakapagpapalubha rito. Ang patuloy na pagkaantala ng paglalapat ng tamang panloob na lunas sa puso ay napaka mapanganib!

Gaano ngang higit na mapanganib ang pagtatangkang lunasan ang espirituwal na problema ng kasalanan sa puso ng tao sa pamamagitan ng mga walang kabuluhang rituwal at hokus-pokus na itinatakda ng mga sekta at relihiyon!

'Sinagot sila ni Jesus, "Tama ang hula ni Isaias tungkol sa inyo. Mapagpaimbabaw nga kayo, gaya ng kanyang isinulat:

' " 'Paggalang na handog sa 'kin ng bayan Ko'y paimbabaw lamang,
Sapagkat sa bibig at hindi sa puso ito bumubukal.

' " 'Pagpuri't pagsambang ginagawa nila'y walang kabuluhan,
Ang utos ng tao ay itinuturong utos ng Maykapal.

' "Niwawalang kabuluhan nga ninyo ang utos ng Diyos, at ang sinusunod ninyo'y ang turo ng tao.

'Sinabi pa ni Jesus, "Kay husay ng paraan ninyo sa pagpapawalang-bisa sa utos ng Diyos masunod lamang ninyo ang mga turong minana ninyo!" ' (Marcos 7:6-9)

Ang panloob na problema ng tao - ang kasalanang nasa puso - ay hindi puwedeng malunasan ng panlabas lamang na remedyo at pagbabago: "Sa aba ninyo, mga eskriba at mga Fariseo, mga mapagpaimbabaw! sapagka't inyong nililinis ang labas ng saro at ng pinggan, datapuwa't sa loob ay puno sila ng panglulupig at katakawan.

"Ikaw bulag na Fariseo, linisin mo muna ang loob ng saro at ng pinggan, upang luminis naman ang labas.

"Sa aba ninyo, mga eskriba at mga Fariseo, mga mapagpaimbabaw! sapagka't tulad kayo sa mga libingang pinaputi, na may anyong maganda sa labas, datapuwa't sa loob ay puno ng mga buto ng mga patay na tao, at ng lahat na karumal-dumal.

"Gayon din naman kayo, sa labas ay nangag-aanyong matuwid sa mga tao, datapuwa't sa loob ay puno kayo ng pagpapaimbabaw at ng katampalasanan." (Mateo 23:25-28)

Ang anopamang panlabas na pagbabago lamang o reforma ay laging mauuwi sa pagkabigo gaya ng kung paanong "nagbabalik na muli ang aso sa kaniyang sariling suka, at sa paglulubalob sa pusali ang babaing baboy na nahugasan." (2 Pedro 2:22)

Ang tunay na pagbabago at kaligtasan ay sa loob nagsisimula. Ang dakilang Panginoon na Siyang nag-iisang nakatatarok ng puso ang Siya lamang ding may kapangyarihang magbukas nito, gaya ng dalubhasang doktor, upang maganap ang tunay na pagbabagong kinakailangan: "At isang babaing nagngangalang Lidia, na mangangalakal ng kayong kulay-ube, na taga bayan ng Tiatira, isang masipag sa kabanalan, ay nakinig sa amin: na binuksan ng Panginoon ang kaniyang puso upang unawain ang mga bagay na sinalita ni Pablo." (Gawa 16:14)

Pansining sa kabila na si Lidia ay babaing "masipag sa kabanalan (o relihiyosa)" ay hindi ito sapat upang makaunawa siya sa salita ng Dios. Kailangan ang pagbubukas ng puso niya upang maunawaan niya ang ipinangangaral ni apostol Pablo.

Pansining hindi rin si Lidia ang nagbukas ng kanyang sariling puso, kundi ang Panginoon mismo.

Kung paanong sa pisikal ay hindi maaaring ang isang may malubhang sakit sa puso ang mag-opera sa sarili niya upang ang sarili'y gumaling, kundi mangangailangan talaga siya ng doktor na mag-oopera sa kanya, gayon din naman sa espirituwal ay hindi magagawa ng sinomang makasalanan na mabuksan ang sariling puso para tunay na maunawaan ang katotohanan ng Dios at maligtas!

Tanging ang Panginoon lamang ang makapagbubukas ng sarado at tigib ng kasalanang puso ng tao gaya ng ginawa Niya kay Lidia.

Kaibigan, hindi mo kayang tunay na baguhin ang sarili mong puso't isipan. Maaari kang magbago sa panlabas, gaya ng pagbabago ng estilo ng damit, ng gupit ng buhok, at iba pang gaya nito, ngunit hindi mo makakayang tunay na baguhin ang iyong sariling puso't kalooban.

Ngunit may Dios na Makapangyarihan sa lahat na Siyang lumikha at nagmamay-ari sa iyo. Kaya ka Niyang baguhin. Kaya ka Niyang pabanalin. Kaya ka Niyang bigyan ng bagong puso, bagong buhay, at bagong pagkatao!

"Kaya't kung sinoman ay na kay Cristo, siya'y bagong nilalang: ang mga dating bagay ay nagsilipas; narito, sila'y pawang naging mga bago." (2 Corinto 5:17)

DIOS LAMANG ANG MAKAPAGLILIGTAS SA IYO

"Upang ako ay magpuri, ako'y bigyan Mo ng buhay...
Para akong isang tupa na nawala at nawalay,
Hanapin Mo ang lingkod Mo, ako ngayon ay lapitan..."
(Awit 119:175, 176)

'Kaya't sinabi sa kanila ni Jesus ang talinghagang ito:
"Kung ang sinuman sa inyo ay may 100 tupa, at mawala ang isa, ano ang gagawin niya? Iiwan ang siyamnapu't siyam sa ilang at hahanapin ang nawawala hanggang sa matagpuan, hindi ba?

' "Kapag nasumpungan na'y masaya niyang papasanin ito. Pagdating ng bahay, aanyayahan niya ang kanyang mga kaibigan at mga kapitbahay. Sasabihin niya, 'Makipagsaya kayo sa akin, sapagkat nasumpungan ko sa wakas ang tupa kong nawawala!'

' "Sinasabi Ko sa inyo, magkakaroon ng higit na kagalakan sa langit dahil sa isang makasalanang nagsisisi't tumatalikod sa kanyang kasalanan kaysa siyamnapu't siyam na matuwid na hindi nangangailangang magsisi." '
(Lucas 15:3-7)

Sa talinghaga ng Panginoong Jesu-Cristo sa Lucas 15, ang pagkawala ay kasing-kahulugan ng pagkamatay, at ang pagkasumpong naman sa nawala ay kasing-kahulugan ng muling pagkabuhay (versiculo 24 at 32).

Malinaw kung gayon na ang pagkahulog ng tao sa kasalanan at ang resultang pagkaligaw niya -- ipinaglilihi siya sa kasalanan at ipinapanganak na isa nang makasalanan -- ay isang kalagayan ng kamatayan na kinaroroonan ng bawa't isa sa atin na mga anak ni Adan.

Ang kalagayang ito ng kamatayan ang idinadaing ni Pablo ng sabihin niya: "Kahabag-habag ang kalagayan ko! Sino ang magliligtas sa akin sa katawang ito na nagdudulot sa akin ng kamatayan? Ang Diyos sa pamamagitan ni Jesu-Cristo na ating Panginoon! Salamat sa Kanya!" (Roma 7:24, 25)

Pansinin ang mga mahahalagang katotohanang nakapaloob sa pahayag na ito ng apostol:

Una'y: Ang Paghahayag Ng Apostol Ng Kanyang Kawalang-kaya Sa Sarili Niya: "Kahabag-habag ang kalagayan ko!"

Naibulalas ng apostol ang ganyang salita matapos niyang maranasan ng paulit-ulit ang kabiguan na pagtagumpayan sa sarili niyang lakas at kakayahan ang puwersa ng kasalanang nananahan sa kanya.

Ang ganitong pagkaunawa o realisasyon sa kawalang-kaya sa sarili bilang isang makasalanan ay hindi isang bagong bagay, pagkat kahit ang mga naunang mga lingkod at propeta ng Dios ay nakadama din ng ganitong bagay.

Narito halimbawa ang patotoo ni propeta Isaias: 'Sinabi ko, "Kawawa ako. Marumi ang aking labi at naninirahan sa piling ng mga taong marurumi rin ang labi. Mapapahamak ako pagkat ako'y isang makasalanang nakakita kay Yahweh, ang Makapangyarihang Hari." ' (Isaias 6:5, TPV)

Sa tagpong ito ay hindi lamang naunawaan ng propeta ang kanyang pagkamakasalanan, kundi ipinaunawa rin sa kanya ang dakilang pagliligtas ng Dios sa pamamagitan ng sakripisyo ni Cristo. Ganito ang pagpapatuloy ng Kasulatan:

'Pagkatapos, may isang seraping sumipit ng baga sa dambana, at lumipad na patungo sa akin. Ang baga ay idiniit sa aking mga labi, at sinabi: "Wala ka nang sala. Napawi na ang mga kasalanan mo." ' (6:6-7)

Alam ng propeta na bilang makasalanan ay karapat-dapat siya sa kapahamakan -- "mapapahamak ako pagkat ako'y isang makasalanan". Lalo pa nga't dahil nakita niya ang Panginoon na nakaluklok sa trono.

Hindi inaasahan ang sumunod na pangyayari na kung saan isang baga galing sa altar na pinag-aalayan ng sakripisyong (baka, tupa, o kambing -- Levitico 1:1-13) ay kinuha ng serapin ng pang-ipit at idiniit sa labi ng propeta.

Ang altar na nabanggit at ang sinusunog na handog doon ay anino o tipo ng sakripisyo ni Cristo sa krus: "At magsilakad kayo sa pag-ibig, gaya rin naman ng pag-ibig ni Cristo sa inyo, na ibinigay dahil sa atin ang Kaniyang sarili, na hain at handog sa Dios upang maging samyo ng masarap na amoy." (Efeso 5:2 ihambing sa Levitico 1:9, 13, 17, TOVB)

Ang pagdadaiti ng bagang galing sa altar sa labi ng propeta kung gayon ay tumutukoy sa pag-aaplay ng pagtubos ni Cristo sa kaluluwa ng propeta. Kaya't matapos na maiaplay ang nabanggit na gawa ng pagtubos ay sinabi sa propeta: "Wala ka nang sala. Napawi na ang mga kasalanan mo."

Gaya rin ng mga taong tinawag ng Dios sa panahong ito ng Bagong Tipan, ang mga tinawag noon sa panahon ng Matandang Tipan ay sa pamamagitan din ni Cristo naligtas. May iisang Tagapagligtas at Manunubos lamang na ibinigay ang Dios: ang Anak Niyang si Jesu-Cristo.

Ang mga mananampalataya sa panahon nating ito ng Bagong Tipan ay lumilingon, sa pamamagitan ng pananampalataya, sa natapos nang gawa ni Cristo sa krus ng Calvario, samantalang iyon namang mga naligtas noong panahon ng Matandang Tipan, gaya ni Isaias, ay tumatanaw noon sa paparating na Cristo bilang kanila ring kaligtasan.

"Kay Jesu-Cristo lamang matatagpuan ang kaligtasan, sapagkat sa silong ng langit ang Kanyang pangalan lamang ang ibinigay ng Diyos sa ikaliligtas ng tao." (Gawa 4:12, TPV)

"Ang dugo ng mga kambing at mga toro at ang abo ng dumalagang baka ay iwiniwisik sa mga taong itinuturing na marumi. Sa gayon, sila'y nagiging malinis ayon sa Kautusan.

"Ngunit higit na di-hamak ang magagawa ng dugo ni Cristo. Sa pamamagitan ng walang hanggang Espiritu ay inialay Niya sa Diyos ang Kanyang sarili na walang kapintasan. Ang Kanyang dugo ang lumilinis sa ating puso't isip upang talikdan na natin ang mga gawang walang kabuluhan at paglingkuran ang Diyos na buhay.

"Si Cristo ang Tagapamagitan ng bagong tipan sapagkat sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan, ipinatawad ang paglabag ng mga tao noong sila'y nasa ilalim pa nang unang tipan. Dahil dito, kakamtan ng mga tinawag ng Diyos ang walang hanggang pagpapala na Kanyang ipinangako." (Hebreo 9:13-15)

Pansinin na hindi lamang ang mga kasalanan natin na mga nasa ilalim na ng Bagong Tipan ang sinasakop ng pagtubos ni Cristo kundi "sa pamamagitan" din "ng Kanyang kamatayan ipinatawad ang paglabag ng mga tao noong sila'y nasa ilalim pa nang unang tipan (Matandang Tipan)."

Ikalawa'y: Ang Paghahayag Ng Apostol ng Pangangailangan Niya Ng Tagapagligtas: "Sino ang magliligtas sa akin sa katawang ito na nagdudulot sa akin ng kamatayan?"

Kaibigan, nakarating ka na ba sa punto ng buhay mo na ipinaunawa ng Dios sa iyo ang iyong ganap na kawalang-kaya na kumawala sa tanikala ng kasalanan? Sinabi ng Panginoong Jesu-Cristo: "Katotohanang sinasabi Ko sa inyo, ang bawat nagkakasala ay alipin ng kasalanan." (Juan 8:34)

Tulad ni apostol Pablo ay nasabi mo na ba sa kaibuturan ng puso mo: "Kahabag-habag ang kalagayan ko"?

O ang katulad mo ba'y iyon pa ring Pariseong mapagmatuwid at mapagmalaki sa sarili na nagsabing: "O Diyos, nagpapasalamat ako sa iyo pagkat hindi ako katulad ng iba -- mga magnanakaw, mga magdaraya, mga mangangalunya -- o kaya'y katulad ng publikanong ito. Makalawa akong nag-aayuno sa loob ng sanglinggo; nagbibigay ako ng ikapu ng lahat kong kinikita"? (Lucas 18:11-12)

Nangyari na ba sa buhay mong gaya ni propeta Isaias ay iminulat ng Dios ang iyong paningin at iyong nakita ang walang hanggang kapangyarihan at kataasan ng Dios bilang Hari ng mga hari, at resulta nito'y nakita mo naman ang iyong kaliitan at kawalang-kabuluhan sa harapan Niya?

Tulad ba ni Isaias ay nakita mo na ang sakdal at walang kapantay na kabanalan ng Dios, na resulta nito'y nagawa mo ang ganitong pag-amin sa harap ng Dios: "Kawawa ako. Marumi ang aking labi at naninirahan sa piling ng mga taong marurumi rin ang labi. Mapapahamak ako pagkat ako'y isang makasalanan..."?

O hanggang ngayon ba'y kasama ka pa rin ng mga nagmamataas na kaaway ng Panginoon at lumibak sa Kanya? 'Ang mga tao'y nakatayo roon at nanonood; nililibak naman Siya ng mga pinuno ng bayan, Anila, "Iniligtas niya ang iba; iligtas naman niya ngayon ang kanyang sarili, kung siya nga ang Mesias, ang hinirang ng Diyos!"

'Nilibak din siya ng mga kawal, nilapitan at inalok ng maasim na alak. Sinabi nila, "Kung ikaw ang Hari ng mga Judio, iligtas mo ang iyong sarili...

'Tinuya siya ng isa sa mga salaring nakabitin, at ang sabi, "Hindi ba ikaw ang Mesias? Iligtas mo ang iyong sarili, pati na kami!" '(Lucas 23:35-37, 39)

Pansining ang isa sa salaring nabibitin ay nagsabi sa Panginoon: "Iligtas mo ang iyong sarili, pati na kami." Ngunit ang sinabi niyang ito ay hindi kahilingan ng isang nagpapakumbaba at nagsisising makasalanan, kundi salita ito ng pagtuya at paghamon sa Panginoon -- "Hindi ba ikaw ang Mesias? Iligtas mo ang iyong sarili, pati na kami" -- wika't tanong niya, na nagpapakitang nag-aalinlangan siya at hindi talaga nananampalataya.

Gaya rin siya ng iba pang mga kaaway ng Panginoon, maniniwala lang sila kung mapayuyuko nila ang Panginoon sa kanilang sariling kagustuhan: "Iniligtas ang iba ngunit ang sarili'y di mailigtas! Di ba siya ang Hari ng Israel? Bumaba lang siya ngayon sa krus, maniniwala kami sa kanya!" (Mateo 27:42)

Huwag mong kalimutan ang sabi ng Kasulatan: "Ang Diyos ay laban sa mga palalo, ngunit tumutulong sa mga mapagpakumbaba." (Santiago 4:6)

Ikatlo'y: Ang Pagkaunawang Tanging Dios Lamang Ang Makapagliligtas Sa Kanya Sa Pamamagitan Ni Cristo: "Sino ang magliligtas sa akin...? Ang Diyos sa pamamagitan ni Jesu-Cristo na ating Panginoon! Salamat sa Kanya!"

Giliw na mambabasa, gaya ba ni apostol Pablo'y binigyan ka na rin ba ng banal na Espiritu ng pagkaunawa na ang Dios lamang ang tanging makapagliligtas sa iyo ngayon, bukas at magpakailan man?

O baka naman hanggang ngayo'y nasa tao pa rin ang pananalig mo? 'Ganito ang sabi ng Panginoon: "Sumpain ang tao na tumitiwala sa tao, at ginagawang laman ang kaniyang bisig (sandigan), at ang puso ay humihiwalay sa Panginoon." ' (Jeremias 17:5)

"Huwag ninyong ilagak ang inyong tiwala sa mga pangulo (pinuno), Ni sa anak man ng tao, na walang pagsaklolo. Ang hininga niya ay pumapanaw, siya'y nanunumbalik sa kanyang pagkalupa; Sa araw ding yaon ay mawawala ang kaniyang pag-iisip." (Awit 146:3-4)

Isa ngang malaking kasalanan at kahibangan ang manangan at manalig tayo sa ating kapuwa tao na laman ding tulad natin at gaya rin nati'y may kamatayan at pagkasira. Paano ngang maiaasa natin sa kanila ang ating pangwalang-hanggang kaligtasan?

Paano kang maililigtas ng mga pangulo, ng mga pari, 'leaders' ng mga relihiyon, maging ng 'santo papa' sa Roma, ng mga 'guru' at 'yogi' sa India, at ng iba pang tulad nila na sila'y gaya mo ring mortal, may-kamatayan, at pawang kakainin ng mga uod pag sila'y namatay gaya rin naman ng lahat ng tao?

"Layuan ninyo ang tao, na ang hinga ay nasa kaniyang ilong, sapagkat ano siya para pahalagahan?" (Isaias 2:22, Ang Bagong Ang Biblia)

"Mapalad ang tao na tumitiwala sa Panginoon, at ang pag-asa ay ang Panginoon." (Jeremias 17:7, TOVB)

Pansinin mo ring ang pinasalamatan ni apostol Pablo sa kanyang natamong kaligtasan ay ang Dios: "Salamat sa Kanya!" aniya.

Ang tunay na kaligtasan na galing sa Dios ay laging nauuwi sa pagpapasalamat at pagpupuri tangi sa Dios lamang na pinagmulan ng lahat.

Naranasan mo na ba ang ganyang makalangit na kaligtasan na pumupuno sa puso ng walang patid na pasasalamat at pagpupuri sa Dios. "Aking pupurihin ang Panginoon sa buong panahon: Ang pagpuri sa Kaniya ay laging sasa aking bibig...Aking hinanap ang Panginoon, at sinagot Niya ako, at iniligtas Niya ako sa lahat ng aking mga katakutan." (Awit 34:1-4, TOVB)

Dapat mong pag-alinlanganan, mahal na kaibigan, ang anomang tinatawag na kaligtasan na ang resulta ay pagbibigay-luwalhati sa laman at sa gawa ng tao sa halip na sa Dios at sa Kaniyang gawa.

Kung huwad na kaligtasan ang natanggap ninoman ay tiyak na katulad nito ang sasabihin niya: "Salamat na lang kay Brother ******. Kung hindi dahil sa kanya ay hindi ako makaaalam ng katotohanan!"

O kaya naman ay: "Salamat na lang at nagpamiyembro ako sa aming iglesia (o 'fellowship'). Sana'y wala pa rin akong pag-asang maligtas kung di dahil sa aming iglesia!"

O kaya'y: "Ang gagaling talaga ng mga pastor (o mga ministro) namin. Talagang sugo sila ng Diyos! Laging panalo kami sa debate!"

Ang iba nama'y: "Salamat na lang at nagpasiya akong tanggapin si Cristo sa puso ko. Kung hindi dahil sa 'free will' ko nang ako'y lumapit sa Panginoon sa 'altar call' siguro hanggang ngayon ay wala pa rin akong pag-asang mapunta sa langit!"

Ganap na salungat sa lahat ng mga iyan ang sabi naman ni apostol Pablo: "Huwag nawang mangyari sa akin ang gayon. Ang krus lamang ng ating Panginoong Jesu-Cristo ang siya kong ipagmamapuri. Sapagkat sa pamamagitan ng kanyang krus, ang sanlibuta'y patay na para sa akin at ako'y patay na para sa sanlibutan." (Galacia 6:14, TPV)

"Mga kapatid, alalahanin ninyo ang inyong katayuan nang kayo'y tawagin ng Diyos. Iilan lamang sa inyo ang sa paningin ng sanlibutan ay marunong, makapangyarihan at maharlika.

"Subalit pinili ng Diyos ang sa palagay ng sanlibutan ay kahangalan upang hiyain ang marurunong, at ang mahihina sa turing ng sanlibutan upang hiyain ang malalakas. Pinili Niya ang mga itinuturing na hamak, walang halaga, at walang kabuluhan sa sanlibutang ito upang pawalang halaga ang itinuturing na dakila sa sanlibutan.

"Kaya't walang maaaring magmalaki sa harapan ng Diyos. Sa Kanya mula ang ating pakikipag-isa kay Cristo Jesus, na ginawang karunungan natin. Sa pamamagitan Niya, tayo'y pinawalang-sala ng Diyos, pinapaging-banal at iniligtas.

"Kaya nga, tulad ng nasasabi sa Kasulatan, 'Ang Panginoon ang dapat ipagmalaki ng may ibig magmalaki." (1 Corinto 1:26-31, TPV)

"Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko: At lahat na nangasa loob ko ay magsisipuri sa kaniyang banal na pangalan.

"Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko, At huwag mong kalimutan ang lahat Niyang mabubuting gawa. Na Siyang nagpapatawad ng iyong lahat na mga kasamaan; Na Siyang nagpapagaling ng iyong lahat na mga sakit;

"Na Siyang tumutubos ng iyong buhay sa pagkapahamak: Na Siyang nagpuputong sa iyo ng kagandahang-loob at malumanay na mga kaawaan:

"Na Siyang bumubusog sa iyong bibig ng mabuting bagay; Na anopa't ang iyong kabataan ay nababagong parang agila." (Awit 103:1-5, TOVB)

Nakikilala mo ba ang Dios na lumikha sa iyo at nagkakaloob sa iyo ng buhay, pagkilos, at pagkatao? Alam mo bang Siya lamang ang tanging makapagliligtas sa iyo at makapagpapatawad sa lahat mong mga kasalanan?

Nakikilala mo ba ang Anak ng Dios na si Jesu-Cristo na namatay sa krus, inilibing, at sa ikatlong araw ay muling nabuhay ng dahil sa ating mga kasalanan?

Pinagsisihan mo na ba ang iyong mga kasalanan sa Dios  at nanampalataya ka na ba sa Panginoong Jesu-Cristo?

Paano mong malalaman na ikaw ay nagsisi na nga't tunay na nanampalataya?

Natutuhan mo na bang tunay na pasalamatan, sambahin, at purihin ang Dios?

(Itutuloy)