At sinabi ng babae sa ahas, Sa bunga ng mga punong kahoy sa halamanan ay makakakain kami: Datapuwa't sa bunga ng punong kahoy na nasa gitna ng halamanan ay sinabi ng Dios, Huwag kayong kakain niyaon, ni huwag ninyong hihipuin, baka kayo'y mamatay.
At sinabi ng ahas sa babae, Tunay na hindi kayo mamamatay: sapagka't talastas ng Dios na sa araw na kayo'y kumain niyaon ay madidilat ang inyong mga mata, at kayo'y magiging parang Dios, na nakakakilala ng mabuti at masama."
Pansining ang pinakaunang natalang pangungusap ng ahas (o ng diablo) sa Banal na Kasulatan ay may layong maghasik ng pag-aalinlangan sa salita ng Dios. Wika ng ahas: "Tunay bang sinabi ng Dios...?" (v.1)
Ito'y hindi isang tanong na humihingi ng impormasyon, kundi tanong na kumukuwestiyon sa katotohanan ng sinabi ng Dios!
ANG PANGUNAHING AKTIBIDAD NG DIABLO
Madalas na inaakala ng marami na ang diablo ay aktibo sa mga gawaing naguudyok sa tao sa paggawa ng mga krimen, pagpapakasugapa sa droga, kalasingan, kahalayan, at iba pang tulad nito.
Pinaniniwalaan ding aktibo ang diablo sa mga lugar ng bahay-aliwan, sugalan, 'hideouts' ng mga kriminal, at iba pang masasamang elemento ng lipunan na gaya nito.
Hindi ganap na totoo ang mga ganyang akala at paniniwala! Hindi ang diablo ang pinagmumulan ng ganyang mga kasalanang isinasabuhay ng tao.
Ayon sa Panginoong Jesu-Cristo, hindi ang nasa labas ang nakapagpaparumi sa tao, kundi 'yong nasa loob ng tao: "Sapagka't mula sa loob," - hindi sinabing mula sa diablo - "mula sa puso ng mga tao, lumalabas ang masasamang pag-iisip, ang mga pakikiapid, ang mga pagnanakaw, ang mga pagpatay sa kapuwa-tao, ang mga pangangalunya, ang mga kasakiman, ang mga kasamaan, ang pagdaraya, ang kalibugan, ang matang masama, ang kapusungan, ang kapalaluan, ang kamangmangan: ang lahat ng masasamang bagay na ito ay sa loob nagsisipanggaling, at nangakakahawa (nakapagpaparumi) sa tao." (Marcos 7:21-23)
Malinaw na sa puso ng tao, at hindi sa diablo, nanggagaling ang lahat ng kasamaang iniisip o ginagawa ng tao.
Isang bagay na dapat mong itanim sa iyong isip na pangunahing gawain ng diablo ay ang pag-alinlanganin ang tao sa salita ng Dios! (Genesis 3:1) "Ang binhi ay ang salita ng Dios. At ang mga sa tabi ng daan, ay ang nangakinig; kung magkagayo'y dumarating ang diablo, at inaalis ang salita sa kanilang puso, upang huwag silang magsisampalataya at mangaligtas." (Lucas 8:11-12)
Ang diablo ay aktibo kung gayon sa mga pulpito, mga paaralan, at mga institusyong ang layunin ay pag-alinlanganin ang mga mag-aaral at mga tao sa salita ng Dios!
Gawain ng diablo ang ilayo ang salita ng Dios sa tao upang pagkatapos ay maibaling niya ang paniniwala ng tao sa walang kabuluhang mga Tradisyon, mga pilosopiya, mga haka-haka at mga pamahiin!
PINAKA PANGUNAHING DOKTRINA NG DIABLO
Matapos magpunla ng pag-aalinlangan sa isip ni Eva ay idinugtong naman ng diablo ang makamandag niyang turo: "Tunay na hindi kayo mamamatay..." (Genesis 3:4)
Ibig sabihi'y kahit labagin ng tao ang utos ng Dios, o kahit na magkasala ang tao, ay hindi mamamatay ang tao.
Ito ang doktrina o aral ng pagiging likas na imortal ng kaluluwa ng tao (Inggles 'inherent immortality of the soul').
Ang aral na ito ng diablo ay ganap na salungat sa aral ng Dios na nagsasabing ang tao ay nilalang ng Dios bilang "kaluluwang may buhay" ('living soul') at hindi bilang kaluluwang walang kamatayan (o 'immortal soul") (Genesis 2:7).
Sa Ezekiel 18:4 ay sinabi ng Panginoong Dios: "Narito, lahat ng kaluluwa ay Akin; kung paano ang kaluluwa ng ama, gayon din ang kaluluwa ng anak ay akin: ang kaluluwa na nagkakasala ay mamamatay."
Ang kaluluwa kung gayon ay puwedeng mamatay. Hindi likas na imortal ang kaluluwa. Isang malaking kasinungalingan ang sinabi ng diablo, "Tunay na hindi kayo mamamatay."
Ang Dios ang tahasang nagsabi kay Adan na sa araw na kainin niya ang ipinagbabawal na bunga ng punong-kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama "ay walang pagsalang mamamatay ka" (Genesis 2:17).
"Sapagka't ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan..." (Roma 6:23)
NAKALALASONG BUKAL NG MGA BULAANG ARAL AT KATURUAN
Ganito ang sinabi ng Panginoong Jesu-Cristo tungkol sa diablo: "...Siya'y isang mamamatay-tao buhat pa ng una, at hindi nananatili sa katotohanan, sapagka't walang katotohanan sa kaniya. Pagka nagsasalita siya ng kasinungalingan, ay nagsasalita siya ng sa ganang kaniya: sapagka't siya'y isang sinungaling, at ama nito." (Juan 8:44)
Ang diablo ang ama ng kasinungalingan, ayon sa Panginoong Jesu-Cristo. Hindi kataka-taka na sa diablo nanggaling ang pinaka mapandayang aral ng likas na pagiging imortal ng kaluluwa ng tao. Ang diablo ang dumadaya sa buong sanglibutan (Apocalipsis 12:9).
Sa bulaang aral na iyan ng diablo -- ang 'natural immortality of the soul' -- nakabase ang iba pang mapanlinlang na mga aral gaya ng:
- Reenkarnasyon ('Reincarnation' sa Inggles). Ito ang paniniwalang namamatay ng paulit-ulit ang tao at nagpapalipat-lipat ang kaluluwa niya sa iba't ibang katawan (maaring sa tao uli, o kaya'y sa hayop, o sa halaman) komporme sa kanyang naging buhay sa lupa. Ito raw ay nangyayari daan, libo, milyon, o bilyon-bilyong ulit komporme sa merito o kakulangan ng merito ng tao. Nguni't salungat ito sa Banal na Kasulatan na nagsasabing "itinakda sa mga tao na mamatay na minsan, at pagkatapos nito ay ang paghuhukom" (Hebreo 9:27). Pansinin na ang kamatayan ay nakatakdang minsang mangyari sa tao -- hindi paminsan-minsan (o paulit-ulit) -- kundi minsan lang, at pagkatapos ng kamatayan ay -- hindi sinabing reenkarnasyon kundi -- ang paghuhukom.
- Pananalangin at pagsamba sa mga ninunong namatay na (o 'ancestor worship').
- Pananalangin at pagsamba sa tinaguriang 'mga Santo' o 'mga Santa'. Labag sa utos ng Dios ang ganitong pagsamba. Kaya't mababasa natin sa isang pangyayari sa Kasulatan: "At nangyari, na pagpasok ni Pedro, ay sinalubong siya ni Cornelio, at nagpatirapa sa kanyang paanan, at siya'y sinamba. Datapuwa't itinindig siya ni Pedro, na sinasabi, Magtindig ka; ako man ay tao rin." (Gawa 10:25-26)
- Paniniwala sa mga multo at mga maligno na mga kaluluwa raw ng mga namatay na pinaniniwalaang nananatiling may kamalayan pa rin kahit patay na!
- Paniniwala sa purgatoryo, limbo, at walang katapusang pagpapahirap sa kung tawagi'y impierno.
- Pananalangin, pagpapamisa, at indulhensiya para sa kaligtasan ng mga kaluluwang namatay na.
- Espiritismo o ang pagsangguni sa mga patay, na ang mga kaluluwa ay pinaniniwalaang buhay at may kamalayan pa rin, kahit sila'y mga patay na. Labag sa kautusan ng Dios ang ganitong gawain. "At pagka kanilang sasabihin sa inyo, Hanapin ninyo silang nakikipagsanggunian sa masamang espiritu at mga manghuhula, na nagsisihuni at nagsisibulong; hindi ba marapat na sanggunian ng bayan ang kanilang Dios? dahil baga sa mga buhay ay sasangguni sila sa mga patay? Sa kautusan at sa patotoo! kung hindi sila magsalita ayon sa salitang ito, tunay na walang umaga sa kanila." (Isaias 8:19-20 tingnan din ang Deuteronomio 18:10-12)
- at maraming iba pang gaya nito na pawang nakabase sa bulag na paniniwala ('blind faith') at mga pamahiin ('superstitions').
SI CRISTO LAMANG ANG WALANG KAMATAYAN
Isinulat ni Apostol Pablo ang sumusunod kay Timoteo: "Na tuparin mo ang utos, na walang dungis, walang kapintasan hanggang sa pagpapakita ng ating Panginoong JesuCristo: na sa Kaniyang kapanahunan ay ipahahayag Siya, na mapalad at tanging Makapangyarihan Hari ng mga hari, at Panginoon ng mga panginoon;
Na Siya lamang ang walang kamatayan [sa Inggles Who alone has immortality], na nananahan sa liwanag na di malapitan; na di nakita ng sinomang tao, o makikita man: suma Kaniya nawa ang kapurihan at paghaharing walang hanggan (literal panghabang panahon). Siya nawa." (1 Timoteo 6:14-16)
"Na nalalaman nating si Cristo na nabuhay na mag-uli sa mga patay ay hindi na mamamatay; ang kamataya'y hindi naghahari sa Kaniya." (Roma 6:9)
Mula ng magbangon ang Panginoong Jesu-Cristo mula sa mga patay ay pumasok ang Panginoong Jesu-Cristo sa kalagayan ng pagiging walang kamatayan ('immortality'). Siya lamang sa ngayon ang may ganyan nang kalagayan ng pagiging imortal -- "Na Siya lamang ang walang kamatayan". (1 Timoteo 6:16)
Sa liwanag ng nabanggit na kapahayagan ay isa ngang napakalaking pagkakamali ang ipalagay nating tayo man ay may kawalang kamatayan ('immortality') na rin ngayon.
Ang kalagayan ng pagiging walang kamatayan ay mapapasa mga mananampalataya rin, nguni't ito'y sa hinaharap pa sa pagparito ng Panginoong Jesu-Cristo (1 Corinto 15:51-54).
Hindi kung gayon isang likas o 'natural' na bagay ang pagiging imortal. Ito ay kaloob ng Dios. Gaya ng sinabi ni Pablo: "Sapagka't ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan; datapuwa't ang kaloob na walang bayad ng Dios ay buhay na walang hanggan (panghabang panahon) kay Cristo Jesus na Panginoon natin." (Roma 6:23)
ANG ARAL NG WALANG KATAPUSANG IMPIERNO AY ARAL NG DIABLO
Sa Genesis 2:16-17 ay malinaw ang mga salitang sinabi ng Dios sa unang tao: "Sa lahat ng punong-kahoy sa halamanan ay makakakain ka na may kalayaan: datapuwa't sa kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama ay huwag kang kakain;" - Bakit? - "sapagka't sa araw na ikaw ay kumain niyaon" - ay mabubulid ka sa walang katapusang paghihirap sa apoy ng impierno!! Iyan ba ang sinabi ng Dios??? Malaking HINDI!!!
Ang sinabi ng Dios na dahilan kung bakit hindi dapat kumain ang tao ay ito: "sapagka't sa araw na ikaw ay kumain niyaon ay walang pagsalang mamamatay ka." (v.17)
Kamatayan, at hindi walang katapusang paghihirap sa impierno, ang sinabi ng Dios na magiging konsikwensiya ng pagkakasala.
Sa konteksto ay mababasa rin ang ganitong dagdag na detalye tungkol sa kahulugan ng kamatayan ayon pa rin sa pagpapaliwanag ng Dios: "At kay Adam ay sinabi, Sapagka't iyong dininig ang tinig ng iyong asawa, at kumain ka ng bunga ng punong kahoy na Aking iniutos sa iyo na sinabi, Huwag kang kakain niyaon;" - pansinin ang pagbabalik-tanaw dito sa nauna nang utos ng Dios na nilabag ni Adam, at ang karugtong --
"sumpain ang lupa dahil sa iyo; kakain ka sa kaniya sa pamamagitan ng iyong pagpapagal sa lahat ng mga araw ng iyong buhay; ang isisibol niyaon sa iyo ay mga tinik at mga dawag; at kakain ka ng pananim sa parang;
"sa pawis ng iyong mukha ay kakain ka ng tinapay, HANGGANG sa ikaw ay mauwi sa lupa; sapagka't diyan ka kinuha: sapagka't ikaw ay alabok at sa alabok ka uuwi." (Genesis 3:17-19)
Ang pag-uwi o pagbabalik ng tao sa lupang pinanggalingan ang magiging wakas ng pansamantalang buhay niya dito sa mundo. Ito ang kabayaran ng kasalanan, ayon mismo sa Dios, at hindi ang sinasabi ng Tradisyon na walang katapusang impierno!
"Kaya, kung paano na sa pamamagitan ng isang tao ay pumasok ang kasalanan sa sanglibutan, at ang kamataya'y sa pamamagitan ng kasalanan; at sa ganito'y ang kamatayan ay naranasan ng lahat ng mga tao, sapagka't ang lahat ay nangagkasala..." (Roma 5:12)
"Sapagka't ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan..." (Roma 6:23)
Sino kung gayon ang paniniwalaan mo? Ang salita ng Dios na nagsasabing kamatayan ang kabayaran ng kasalanan? o ang diablo na nagsasabi (sa pamamagitan ng Tradisyon) na hindi raw mamamatay ang makasalanang tao kundi maghihirap ng walang katapusan sa kung tawagi'y impierno!!
Wika ng Panginoong Jesu-Cristo: "Kung kayo'y magsisipanatili sa Aking salita, kung magkagayo'y tunay nga kayong mga alagad Ko; at makikilala ninyo ang katotohanan, at ang katotohana'y magpapalaya sa inyo." (Juan 8:31-32)
Walang pag-aalinlangan kung gayon na kung tayo'y mga tunay na alagad ng Panginoong Jesu-Cristo kung kaninong salita ang ating paniniwalaan at pananatilihan.
Sinabi naman ng Panginoong Jesu-Cristo sa mga Judiong ayaw maniwala sa Kanya: "Kayo'y sa inyong amang diablo, at ang mga nais ng inyong ama ang ibig ninyong gawin. Siya'y isang mamamatay-tao buhat pa nang una, at hindi nananatili sa katotohanan, sapagka't walang katotohanan sa kaniya. Pagka nagsasalita siya ng kasinungalingan, ay nagsasalita siya ng sa ganang kaniya: sapagka't siya'y isang sinungaling, at ama nito." (Juan 8:44)
"Ang sa Dios ay nakikinig ng mga salita ng Dios: dahil dito'y hindi ninyo dinirinig, sapagka't kayo'y hindi sa Dios." (Juan 8:47)
"SA ARAW NA IKAW AY KUMAIN NIYAON
AY WALANG PAGSALANG MAMAMATAY KA"
May mga nagtatanong: Bakit hindi namatay si Adam nang mismong araw na nagkasala siya? Hindi ba sabi ng Dios, "sa araw na ikaw ay kumain niyaon ay walang pagsalang mamamatay ka"? Bakit nabuhay pa si Adam ng 930 taon (Genesis 5:5)?
Naitanong mo na ba ang ganyang mga tanong? Maging 'Oo' man ang sagot mo o 'Hindi' ay mabuting makita natin sa Banal na Kasulatan ang kasagutan sa ganyang mga katanungan.
Una sa lahat, itinuturo ng Kasulatan na ang Dios ay may kaalamang nakasasakop sa lahat ng pangyayari - nakaraan, kasalukuyan, at hinaharap - mula sa simula hanggang sa wakas. Ganito ang sabi ng Panginoon: "Inyong alalahanin ang mga dating bagay ng una: sapagka't Ako'y Dios, at walang iba liban sa Akin; Ako'y Dios, at walang gaya Ko; na nagpapahayag ng wakas mula sa pasimula, at mula nang mga unang panahon, ng mga bagay na hindi pa nangyayari; na nagsasabi, Ang payo Ko ay mananayo, at gagawin Ko ang Aking buong kaligayahan" (Isaias 46:9-10)
Hindi pa nilalalang ng Dios si Adam ay alam na Niyang ito'y lalabag sa Kanyang utos! Alam na ng Dios na ang kasalanan ay makapapasok sa sanglibutan sa pamamagitan ng pagsuway ni Adam bago pa man Niya ito lalangin!
Alam din ng Dios na sa pamamagitan ng kasalanan ni Adam ang kamatayan ay makapapasok din sa sanglibutan. Hindi lamang si Adam ang mapipinsala sa kanyang kasalanan kundi pati rin lahat ng kanyang mga supling. Ang buong sangkatauhan ay kasama ni Adam na masasadlak sa kasalanan at kamatayan. (Roma 5:12)
TAKDANG PASIYA AT PAUNANG KAALAMAN NG DIOS
Alam ng Dios ang lahat ng mangyayari - bago pa man mangyari ang mga ito - mula simula hanggang wakas, nguni't paano at bakit?
Sa Apocalipsis 13:8 ay tinukoy ang Panginoong Jesu-Cristo bilang ang "Cordero na pinatay buhat nang itatag ang sanglibutan".
Isinulat naman ni Apostol Pedro ang ganito: "Na inyong nalalamang kayo'y tinubos hindi ng mga bagay na nangasisira, ng pilak o ginto, mula sa inyong walang kabuluhang paraan ng pamumuhay, na ipinamana sa inyo ng inyong mga magulang; kundi ng mahalagang dugo, gaya ng sa korderong walang kapintasan at walang dungis, samakatuwid baga'y ang dugo ni Cristo: na nakilala nga nang una bago itinatag ang sanglibutan, ngunit inihayag sa mga huling panahon dahil sa inyo" (1 Pedro 1:18-20).
[Nota: Ang terminong isinalin na "itatag" ay KATABOLE sa orihinal na Kasulatang Griego. Bibigyan namin ng bukod na detalyadong pagtalakay ito sa ibang mga artikulo ng 'blog' na ito kung loloobin ng Panginoon. Abangan!]
Pansinin na sa dalawang huling sitas na nabanggit ay malinaw na inihahayag na ang kamatayan ng Panginoong Jesu-Cristo sa krus ng Calvario, bilang Cordero ng Dios, ay hindi isang aksidente!!!
Sa isipan at layunin ng Dios ay Siya na noon pa man ang "Cordero na pinatay" -- buhat pa kailan ito? Pansinin, hindi 'buhat nang siya'y hatulan ni Poncio Pilato', hindi rin 'buhat nang Siya'y ipako sa krus' o 'buhat nang Siya'y malagutan ng hininga', kundi -- "BUHAT NANG ITATAG ANG SANGLIBUTAN"!!! (Apocalipsis 13:8)
Siya ang "CORDERO NA PINATAY BUHAT NANG ITATAG ANG SANGLIBUTAN".
Kailan ba iyong "buhat nang itatag ang sanglibutan"???
Kaibigan, tumutukoy iyan doon sa sandaling hindi pa nilalalang ang kasalukuyang langit at lupa!! Tumutukoy iyan doon sa sandaling hindi pa nilalalang ang unang taong si Adam!!!
Ibig sabihi'y wala pa si Adam at wala pa ang problema ng kasalanan na dadalhin niya sa atin at sa sanglibutan ay nauna na sa isipan at layunin ng Dios na Makapangyarihan sa lahat ang solusyon -- ang kamatayan ni Cristo - ang Cordero ng Dios - sa krus!!!
Hindi pa dumarating ang problema ay nasa harapan na ng Dios na Marunong sa lahat ang solusyon!!! Ang solusyon na iyan ay si Cristo na Kaniyang Anak ng pag-ibig!!!
Iyan din ang sinasabi ni Apostol Pedro kaya nga isinulat niya na si Cristo, bilang Corderong walang kapintasan at walang dungis ay "nakilala nga nang una bago itinatag ang sanglibutan" (1 Pedro 1:19-20).
"Siya, na ibinigay sa TAKDANG PASIYA at PAUNANG KAALAMAN ng Dios, kayo" -- tumutukoy sa mga Judio na kausap ni Pedro noong araw ng Pentecostes -- "sa pamamagitan ng mga kamay ng mga tampalasan ay inyong ipinako sa krus at pinatay" (Gawa 2:23)
Pansining ang takdang pasiya ng Dios ay naunang binanggit ng apostol bago ang paunang kaalaman ng Dios. Napakahalaga nito sapagka't dito'y ipinakikita na ang pagkapako at pagkamatay ng Panginoong Jesu-Cristo sa krus ay hindi isang aksidente, kundi takdang pasiya mismo ng Dios, gaya ng Kaniyang nilayon at pinlano bago pa itinatag ang sanglibutan!!!
Balikan natin ngayon ang ating naunang katanungan --
HINDI NGA BA NAMATAY SI ADAM
NANG MISMONG ARAW NA SIYA'Y MAGKASALA?
Para sa kasagutan ay muli nating tingnan ang sinasabi ng Banal na Kasulatan. Matapos magkasala si Adam at si Eva ay mababasa natin: "At nadilat kapuwa ang kanilang mga mata, at kanilang nakilalang sila'y mga hubad; at sila'y tumahi ng mga dahon ng puno ng igos, at kanilang ginawang panapi." (Genesis 3:7)
Ito ang pagtatangka ng taong nahulog sa kasalanan na solusyonan ang kaniyang problema sa pamamagitan ng sarili niyang inimbentong pamamaraan.
Ang kanilang naranasang hubad na kalagayan matapos magkasala ay tinangka nilang solusyonan ng sariling damit ng katuwirang ginawa nilang sarili.
Nguni't makasasapat ba ang sarili nilang pamamaraan at sarili nilang mga gawa upang sila'y muling makaharap sa Dios? Makatatakip kaya ang kanilang panaping ginawa sa harap ng Dios na nakasasaliksik maging sa mga saloobin at mga kaisipan ng puso?
"At narinig nila ang tinig ng Panginoong Dios na lumalakad sa halamanan sa kulimlim ng araw: at nagtago ang lalake at ang kaniyang asawa sa harapan ng Panginoong Dios sa pagitan ng mga punong kahoy sa halamanan. At tinawag ng Panginoong Dios ang lalake at sa kaniya'y sinabi, Saan ka naroon?
"At sinabi niya, Narinig ko ang Iyong tinig sa halamanan, at ako'y natakot, sapagka't ako'y hubad; at ako'y nagtago." (Genesis 3:8-10)
Pakiramdam ni Adam ay hubad pa rin siya kahit suot na niya ang panaping gawa ng sariling kamay! Bakit? Ganito ang sabi sa Hebreo 4:13 bilang sagot: "At walang anomang nilalang na hindi nahahayag sa Kaniyang paningin: nguni't ang lahat ng mga bagay ay hubad at hayag sa harapan ng mga mata Niyaong ating pagsusulitan." Hubad at hayag ang lahat ng nilalang sa paningin ng Dios.
Sa Isaias 59:6 ay mababasa: "Ang kanilang mga bahay gagamba ay hindi magiging mga kasuutan, o magsusuot man sila ng kanilang mga gawa: ang kanilang mga gawa ay mga gawa ng kasamaan, at ang kilos ng karahasan nasa kanilang mga kamay."
Dito'y itinulad lamang sa 'bahay-gagamba' o mga sapot ang mga gawang nais sana ng taong gamitin upang pagtakpan ang kaniyang kasalanan. Nguni't napakanipis ng mga sapot ng gagamba upang makasapat na gawing kasuutan ng tao. Sapot lang ng gagamba ang katulad ng ipinagmamalaki nating mga gawa sa paningin ng Dios. Paano tayong makaaasa rito upang maging katanggap-tanggap sa paningin Niya?
Hindi kataka-taka na sinabi naman ni propeta Isaias: "Sapagka't kaming lahat ay naging parang marumi, at ang lahat naming katuwiran ay naging parang basahang marumi: at nalalantang gaya ng dahon kaming lahat; at tinatangay kami ng aming mga kasamaan, na parang hangin." (Isaias 64:6)
Pansinin ang paggamit ni Isaias ng mga panghalip (o pronouns) na "kami", "namin", at "amin". Bagama't isa siyang propeta at lingkod ng Dios ay ibinilang niya ang sarili niya sa paglalarawan sa kalagayan ng tao sa kasalanan. Hindi niya sinabing "silang lahat ay naging parang marumi, atbp.", kundi "kaming lahat" -- kasama ang sarili niya -- "ay naging parang marumi, at ang lahat naming katuwiran ay naging parang basahang marumi, atbp."
"Gaya ng nasusulat, Walang matuwid, wala, wala kahit isa...Sapagka't ang lahat ay nangagkasala nga, at hindi nangakaabot sa kaluwalhatian ng Dios" (Roma 3:10, 23).
ANG DAKILANG BIYAYA NG DIOS
Matapos ang bigong pagtatangka ni Adam at ng kaniyang asawa na pagtakpan ang kanilang kasalanan sa harap ng Dios ay ganito ang ginawa ng Dios: "At iginawa ng Panginoong Dios si Adam at ang kaniyang asawa ng mga kasuutang balat at sila'y dinamitan." (Genesis 3:21)
Pinalitan ng Dios ang panaping igos na gawa ng tao ng kasuutang yari sa mga balat na ang Dios mismo ang gumawa! Ang hindi kayang ipagkaloob ng makasalanang tao sa sarili niya ay ang Dios ang nagkaloob sa pamamagitan ng Kaniyang dakilang biyaya!
Sa orihinal na Hebreo ang terminong isinaling "mga kasuutang balat" ay tumutukoy sa mga kasuutan o damit na yari sa mga balat ng hayop. Ihambing ang iba pang paglitaw ng salitang "balat" (gohr) sa mga sumusunod -- Genesis 27:16; Exodo 25:5; 26:14; 35:23; Bilang 31:20.
Namatay ba si Adam nang mismong araw na magkasala siya? Ang sagot ay 'Oo' at 'Hindi'!
'Oo', sapagka't sa lugar niya at ng kaniyang asawa ay nabuwis ang mga buhay ng mga sakripisyong hayop na ang mga balat ay nagsilbing kasuutan nila mula sa mga kamay ng Dios! (Isaias 61:10)
Ang bago nilang mga kasuutang yari sa mga balat ng hayop ang ebidensiya ng kamatayang nangyari nang mismong araw ng kanilang pagkakasala...kamatayang hindi sana nangyari sa mga inosenteng sakripisyo kung hindi dahil sa kanilang agarang pangangailan resulta ng kanilang kasalanan.
Ibig sabihin nito'y may ibang namatay para sila ay mabuhay!
Hindi ba't ang prinsipyong ito ay totoo rin sa atin sa araw-araw nating buhay? May ibang namamatay para tayo mabuhay! May ibang isinasakripisyo ang buhay para madugtongan naman ang buhay natin!
Halimbawa, hindi ba't sa bawat butil ng bigas o trigo na ginagawang kanin o tinapay ay may daan o libong uhay ang kinikitil upang ang bunga ay maibigay sa atin? Mahilig ka ba sa 'fried chicken'? O kaya'y sa 'hamburger' o sa iba pang tulad nito? Huwag mong kalimutang may buhay na nabubuwis at nasasakripisyo para ang laman ng mga nabanggit na buhay ay magawang 'fried chicken' o 'humburger' o 'beef steak' o iba pa na nagsisilbing pagkain na pangdugtong sa buhay mo!!
Huwag nga nating pagtakhan na sa walang kapantay na kapangyarihan at karunungan ng Dios ay sinimulan na Niyang ituro ang prinsipyong ito sa simula pa ng kasaysayan ng tao. Ang iba'y kinakailangang mamatay at maisakripisyo para naman ang iba ay mabuhay!
Ito ang kasagutan sa ating katanungan. Si Adam at ang kaniyang asawa ay namatay nang mismong araw na sila'y magkasala sa pamamagitan ng mga sakripisyong naging kahalili nila sa paningin ng Dios na kanilang pinagkasalaan.
Nguni't sa kabilang banda ay totoo rin na nabuhay pa si Adam hanggang umedad siya ng 930 taon. Nadugtungan pa ang buhay niya dahil sa buhay ng iba na ibinuwis ng Dios sa halip ng buhay ni Adam.
Nguni't maging ang mga hayop na isinakripisyo mula pa roon sa Eden (Genesis 3:21) at ipinagpatuloy na isakripisyo sa panahon ni Abel (4:4) at ng iba pang mananampalataya sa salita ng Dios, lahat ng mga sakripisyong tupa at mga hayop na ito ay malabong anino lamang ng tunay na nasa layunin ng Dios para sa ganap na katugunan sa pangangailangan ng tao: si Jesu-Cristo.
Ito ang ibig sabihin na ang Panginoong Jesu-Cristo ang Cordero na pinatay buhat ng itatag ang sanglibutan (Apocalipsis 13:8). Doon pa man sa paggawa ng Dios ng mga kasuutang balat na ibinihis Niya sa nagkasalang unang tao ay inilalarawan na Niya ang mangyayaring pag-aalay ng buhay ng Kaniyang Anak na si Jesu-Cristo para sa ating mga kasalanan.
Ang Panginoong Jesu-Cristo nga ang Cordero ng Dios na nag-aalis ng kasalanan ng sanglibutan (Juan 1:29)!!!
"Datapuwa't ipinagtatagubilin ng Dios ang Kaniyang pag-ibig sa atin, na nang tayo'y mga makasalanan pa, si Cristo ay namatay dahil sa atin." (Roma 5:8)
"Tapat ang pasabi, at nararapat tanggapin ng lahat, na si Cristo Jesus ay naparito sa sanglibutan upang iligtas" -- Sino-sino? Ang mga relihiyoso ba? o Ang mga banal? o Ang mga miyembro ng 'iglesia' o ganong 'church' o 'fellowship'? o Ang mga matuwid? o Ang masipag sa pag-iikapu at pagka-kawanggawa? MALI LAHAT ang ganyang sagot!!!
Ito ang aktuwal na nakasulat sa Banal na Aklat: "Tapat ang pasabi, at nararapat tanggapin ng lahat, na si Cristo Jesus ay naparito sa sanglibutan upang iligtas ang mga makasalanan; na ako ang pangulo sa mga ito" (1 Timoteo 1:15)
Sa liwanag ng kinasihang salita ng Dios at ng Kaniyang walang hanggang pag-ibig na inihayag Niya sa pamamagitan ni Cristo ay panahon na upang ibasura natin ang paniniwala sa dogma ng walang katapusang impierno! Ang doktrinang iyan na niluto ng diablo ay malaking paglibak sa pangalan ng Dios.
MGA MALING PANINIWALA
May mga naniniwala na ang 'dios' ay makapangyarihan gaya ng isang di matitinag na hari, nguni't pinili niyang ibigin at paboran ang ilan lang sa mga paborito niya, habang ang nakararami ay nilampasan niya at itinalaga niyang mapahamak sa walang katapusang impierno. Walang hanggan daw ang kapangyarihan ng 'dios' pero limitado lang ang pag-ibig niya sa mga hinirang (elect). Ito ang tradisyonal na paniniwala ng Augustiniasmo, Calvinismo, at iba pang sistema ng makalamang teolohiya.
Ang nabanggit ang dahilan kaya marami ang naniniwala na ang 'dios' ay malupit, 'biased', may paboritismo, at masahol pa kay Hitler sa pagka-sadista. Ang ganyang 'dios' nga ng Tradisyon ay karapat-dapat itakuwil. Iyan ang 'dios' na niluto sa sindak at pamahiin. Ang 'dios' ng nakararaming mga bulag na Fariseo, mga prayle, mga legalista, at mga moralista. Ang 'dios' ng mga panatiko.
Hindi iyan ang Dios at Ama ng Panginoong Jesu-Cristo na nagkaloob sa atin ng mabuting balita ng Kaniyang biyaya.
May mga naniniwala namang ang 'dios' ay pag-ibig, nguni't ang problema ay limitado naman ang kanyang kapangyarihan. Gusto-gusto niyang iligtas ang sangkatauhan, nguni't wala siyang magawa pag tinanggihan siya ng tao sa paggamit daw ng tao ng malayang kalooban ('free will').
Kaya hahayaan na lang daw ng 'dios' na ito na mabulid ang maraming tao sa walang hanggang impierno sapagka't iyon daw ang gusto ng tao. 'Helpless' ang 'dios' na ito. Talunan ang 'benevolent will' niya ng 'free will' ng tao.
Ito ang 'dios' ng Pelagianismo, Arminianismo, at iba pang ganyang sistema ng paniniwala. Siya ay talo ng mas makapangyarihang 'free will' ng tao. Wala siyang magawa para tutulan ang 'free will' ng tao. Inutil ang ganyang 'dios' at hindi karapat-dapat sa pagsamba at respeto ng sinoman.
Ako ay may tatlong taong gulang na anak. May mga pagkakataong ang 'free will' ng anak ko ay nagpapasyang gumawa ng mga kapilyuhang makapipinsala sa kaniya. Mga bagay na hindi alam ng musmos kong anak na makasasama sa kanya at maaari pa niyang ikamatay.
Halimbawa ng mga gusto sana niyang gawin ay pagtalon sa mataas na bintana, o pag naliligo sa ilog sa panahon ng outing ay ang kagustuhang lumusong sa malalim na bahagi ng tubig nang solo at walang solbabida!
Gusto niya ring uminom ng mga 'high dose medicine capsules' na nakikita niyang iniinom naming matatanda. Lahat iyan ay nasa 'free will' niyang gawin!
Ngayon pinapayagan ba namin na ang 'free will' niya'y laging masunod kontra sa aming 'parental will'. Aba, hindi aaah!!! Matagal na sana siyang nalumpo, o nabulag, o kaya'y namatay kung hinahayaan naming laging masunod ang 'free will' niya!!!
'Bili mo akong ice cream, Pa!'
Ok, lang yun basta busog siya't may pera. Yes, sa 'free will' niya.
'Pa, gusto ko ubosin buong bottle ng vitamin, sarap eh!'
No, sa 'free will' niya ngayon siyempre. Overdose siya sa vitamin kung hayaan siya sa 'free will' niya. Ang alam lang niya masarap yung vitamin (orange flavor kasi). Pero hindi pa niya unawang lubos na may tamang dosage yun. 1 teaspoon a day lang.
See, mali na ang lahat ng gusto ng 'free will' ay pinapayagan o sinusunod.
"O anong tao sa inyo, ang kung siya'y hingan ng tinapay ng kaniyang anak, ay bato ang ibibigay; o kung siya'y hingan ng isda, ay bibigyan niya ng ahas? Kung kayo nga, bagaman masasama ay marunong mangagbigay ng mabubuting kaloob sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Ama na nasa langit na magbibigay ng mabubuting bagay sa nagsisihingi sa Kaniya?" (Mateo 7:9-11)
Mabubuting bagay lang ang ibinibigay ng Dios. Yung alam Niyang makatutulong at makabubuti sa atin. Marunong din Siyang magsabi ng 'Hindi' kung sa tingin Niya'y hindi makabubuti ang gusto ng ating 'free will'. (tingnan halimbawa ang Exodo 33:20 at ang konteksto)
Maaari Niya tayong hadlaan sa mga mali nating kagustuhan na maaaring makapinsala sa atin (tingnan halimbawa ang istorya ni Jonas (Jonas kapitulo 1-4).
Tingnan din ang istorya ni Saulo na gustong lipulin ang iglesia ng Panginoon, at kung paanong hinadlangan at iniligtas ng Panginoong Jesu-Cristo itong si Saulo sa kaniyang 'free will' na mapangwasak (Gawa 9:1-22).
BALANSENG PANANAW AYON SA SALITA NG DIOS
Ang Dios ang Makapangyarihan sa lahat (Apocalipsis 1:8; Roma 1:20).
Ang Dios ay pag-ibig (1 Juan 4:16).
Parehong totoo ang dalawang nabanggit. Ang pagiging makapangyarihan sa lahat at pagiging pag-ibig ay likas sa Dios, kung paanong ang pagiging banal, matuwid, walang pagkasira, marunong sa lahat, at walang hanggan ay katutubo rin sa esensiya Niya.
Ang mga kakanyahan at mga katangiang ito ng Dios ay iisa gaya ng kung paanong ang liwanag ay iisa. Bagama't totoo na ang iisang liwanag kung padadaanin sa isang prism ay maaaring mahayag bilang iba't ibang kulay ng bahaghari (o rainbow), gayon pa ma'y nananatili itong iisa. Tulad ng liwanag ang Dios ay iisa nguni't sa prism ng Kaniyang salita ay ipinakikilala Siya sa atin sa sari-sari Niyang mga katangian nguni't Siya'y iisa pa ring kataas-taasang Dios!
Wala kung gayong kontrahan ang mga katangian ng iisang Dios kung paanong ang sari-saring kulay ng iisang liwanag na nahahayag sa bahaghari (rainbow) ay walang kontrahan sa isa't isa! Ang asul ay hindi kontra sa pula, hindi rin kontra ang berde sa dilaw, atbp., kundi sila'y nagkakaisang ekspresyon ng bahaghari.
Hindi kung gayon maaaring magkontrahan ang kapangyarihan at pag-ibig ng Dios (at vice versa), pagka't ang mga ito'y parehong walang hanggan kung paanong ang Dios sa Kanyang kalikasan ay walang hanggan.
Sa sistemang Augustinianismo/Calvinismo ay ginawang walang hanggan ang kapangyarihan ng Dios, nguni't limitado naman ang Kaniyang pag-ibig. Ang pananaw na ito ay napakamali at depektibo.
Sa kabilang panig naman ay ang sistemang Pelagianismo/Arminianismo na ginawang walang hanggan ang pag-ibig ng Dios nguni't mahina at talunan naman ng 'free will' ng tao. Ito rin ay paniniwalang napakabaluktot at mali.
Ang tunay na Dios ng mga propeta at mga apostol -- ang Dios ng Banal na Kasulatan -- ay Dios ng walang hanggang pag-ibig at walang hanggang kapangyarihan!!!
Siya ang may ibig na ang lahat ng mga tao'y mangaligtas, at mangakaalam ng katotohanan (1 Timoteo 2:3-4), at ito nga'y Kaniyang matagumpay na maisasakatuparan pagka't nasa Kaniya ang sapat na kapangyarihan upang mabigyang kaganapan ang walang sukat na layunin ng Kaniyang pusong nag-uumapaw sa pag-ibig sa bawa't isa sa atin!!!
(Itutuloy)
Posts
